Wat geweest is telt niet meer.
Het is een herinnering maar vaak niet echt.
Hoewel ik mijn volgende stap nog niet zie in het zand
weet ik dat hij er straks is.
Ik sta even stil.
Het is een twijfel of misschien de rust.
Eigenlijk zal de keuze zelf niets uitmaken,
hij zal goed zijn of slecht.
Wat onder het zand ligt zie ik niet.
Het is het gevoel van mijn optelsom
wat me uiteindelijk doet lopen.
Welke keuze heb ik anders?
Laat als eerste een reactie achter