Verder naar bericht

Gedicht #235

Alle geluk voor een Florentijns zijn.
Ik moet maar even opzoeken wat dat is.

De fantasie die naar boven komt,
zijn bestaan wilt claimen
en neigt naar zachte appeltjes in het gras.

In het voorbij gaan had ik je niet gezien.
Dat gebeurde zo’n paar keer per dag.

In drukte verzonken,
geen goede uitlaatklep vanuit een twinkelende rust.

Het is de compensatie die naar boven komt,
wanneer je te ver in het ene schiet.

Maar wanneer ik even ontspan,
ben je er weer gewoon.

Gelukkig.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *