De zon in mijn armen,
in het heetst van de strijd
ben ik je niet verloren
en nu heb ik je warmte vast.
Mogelijk, in een andere tijd,
zou ik het heel anders zien.
Het is het drama van de tijd.
Maar voor nu sta ik even stil
en lig ik met een grasspriet in mijn mond,
mijn armen achter mijn hoofd
te kijken naar de roze wolken vanuit het groene weiland.
De tuin in mijn hart staat weer open
en met de zon dichtbij mijn borst,
staat hij zo weer in bloei.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter