Verder naar bericht

Gedicht #202

Muziek in het duister.
Hoe zacht het ook klinkt,
het vindt mijn oren.

Mijn ziel wordt lichter,
stijgt op en danst
met de langgerekte tonen van violen.

Mijn ziel rijkt de hand uit
naar mijn lichaam
en mijn lichaam danst mee.

Een harmonisch geheel
dat soms wordt vergeten,
herinnert.

Slaat liefdevol zijn handen ineen en ineens
is het duister weer licht.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *