Verder naar bericht

Gedicht #199

Het leven,
de balans van inademen en uitademen.

Van loslaten en aanspannen
en het kleine moment van niets
in de tussentijd.

De basis, die doorwerkt in al het andere
wat je ooit gaat doen.

Het is die weegschaal waarop je heen en weer loopt,
waarop je balanceert.

Blaas je te lang uit, dan stik je.
Adem je te lang in, dan stik je.

De kunst is te weten
wanneer je naar welke kant van de weegschaal moet lopen
om er niet aan ten onder te gaan.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *