Verder naar bericht

Gedicht #191

Volle woorden die reiken naar het hart.
Een zin omringt met de gouden gloed van de late avondzon.

Romantiek die zachtheid brengt
aan de scherpe randen van het leven.

Mijn gezicht ontspannen.
De pen die over het papier gaat,
zonder dat ik weet waarheen.

Fantasie die de vrijheid krijgt
en meedrijft met de stroom.

Langs de oever bloeien bloemen.
Met een tevreden glimlach kijk ik ernaar
en geniet ik van de dag.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *