Aan het eind van mijn verlangen,
er staat een paal.
Tot hier en niet verder maar ik zie een landschap.
Iets in me zegt, ik wil er heen.
Wat heb ik er te zoeken.
Ik ben tenslotte al aan het eind van mijn verlangen.
Maar kan het zo zijn dat de fantasie van het verlangen grenzen maakt?
Dat er uiteindelijk een bol is die rondjes draait
in de uitgestrektheid van oneindigheid?
En dat je meester bent van je fantasie
die het speelveld is van mogelijkheden?
Met je fantasie kun je alles maar ook beperken.
Het is altijd de keuze waarvoor je hem gebruikt.
Laat als eerste een reactie achter