Verder naar bericht

Gedicht #176

Een luchtigheid in je cellen,
de stroom van leven krijgt zijn vrijheid in je volledige zijn.

Geen remmingen,
niemand die je niet mag zijn.

Alleen jezelf,
want diegene is alles wie je bent.

De schaamte voorbij.
Je wordt niet geremd door nee, ik ben niet goed genoeg.

Je lichaam ontspant,
omdat je spanning van het vasthouden
aan een waanbeeld is vervlogen.

Hier en nu met alles wie je bent,
is iets waar ik zo lang naar gezocht heb.

En iets in me voelt,
dat ik steeds dichterbij kom.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *