Verder naar bericht

Gedicht #17

Gedachtes waden in het donker,
de zon is nog niet op geweest.

De wereld versmelt,
daar waar ik kijk is niet altijd hier.

Ik vergeef het je,
ook al heb je niets gedaan.

Het is de uil die van de toren roept.
Kijk nu hier, in een wereld vol verlangen.

We zijn nog niet vergeten.
Ga waar je ooit wilt gaan.

De wind is kalm.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *