Verder naar bericht

Gedicht #165

Fluitenkruid langs de oever,
geen zuchtje wind over het water.

Je bespeelde de mandoline
terwijl we van de zomerdag genoten
op ons geblokte picknickkleed.

We kende elkaar nog maar net,
je ogen twinkelden.

Ik hield van de je hippieachtige uitstraling.
Lang blond haar met een bloemenkrans van madeliefjes.

Misschien een beetje zweverig
maar dromen horen te zweven.

Daar lagen we uren samen,
tussen het fluitenkruid langs de oever.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *