Verder naar bericht

Gedicht #160

Opgeblazen luchtkastelen,
naar de klote door één simpele speldenprik.

Mijn dromen waren anders,
een toegift naar het leven.

Compleet met alles er op eraan,
zoals ze bij de donner tent zeggen waar ik veel te laat bestel.

Een koe op de weg maakt nog niet dat de weg vol staat.
Je kunt er altijd omheen. Maar alleen als je wilt.

Ik heb nog even om de hoek gekeken.
Naar links en rechts maar de steeg was leeg.

Ik ben weer naar binnen gegaan.
Bij het haardvuur vroeg ik me af
of er nu eigenlijk echt iets was gebeurt.

Waarschijnlijk niet.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *