Verder naar bericht

Gedicht #14

Een glas rode wijn staat voor me op tafel.
Door de rook zie ik nog vaag je gezicht.

Zo zitten we nu al uren,
te praten over het leven en de dood.

Ik kende je nog niet.
Maar we komen nu wat dichterbij.

Je lacht.
Het moet wel leuk zijn.

Ik was alleen voor een lange tijd 
maar nu ben jij er.

Vanuit de verte verscheen je,
steeds dichterbij totdat onze lippen elkaar raakte.

En nu ben je hier.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *