Verder naar bericht

Gedicht #134

Een extra visstickie en een afleveringetje Pokemon,
Je moet wat na je eerste werkdag.

Maar tijdens de yogales was het pas echt goed raak.
Na weken lang in retrospectief als tuimelkruid over het asfalt
en de droge aarde te hebben gerold, had ik eindelijk weer het gevoel
in water terecht te zijn gekomen waarbij ik de energie opzoog
en weer tot leven kwam.

Een beetje aandacht voor jezelf,
in stilte met gevoel je lijf aftasten,
mee kabbelen met het ritme van je ademhaling.

Soms is dat de dauwdruppel waarin de fonkel weer ontstaat.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *