Het weeïge gelach van de wrange vrucht die ik eerder geplukt had,
voelde als een stomp in mijn maag.
Hoog op de berg voelde ik me nog als Hercules.
Laag in het dal, niet meer dan een verdord takje dat mee stroomt
op de rivier en bij iedere draaikolk de kans heeft om veel te lang vast te zitten
door achteloos rondjes te draaien terwijl ik met de tijd steeds meer verga.
De uitweg?
Wordt een regenboogforel en leef in de rivier in plaats dat je er op drijft.
Bedankt voor je advies.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter