Verder naar bericht

Categorie: Gedichten

Gedicht #74

Vandaag is heerlijk
en de dag is nog maar net begonnen.

Het is zondag en ik werd wakker met een straaltje zonlicht
dat zacht langs het gordijn op mijn gezicht viel.

Zo’n romantisch tijdloos tafereel
en mijn favoriete manier van wakker worden.

Die zon, die blijft de hele dag
en ik ga er lekker van genieten in de Nederlandse natuur op de Veluwe.

Over de heidevelden en tussen de dennenbomen.
Het is koud op deze mooie winterdag maar ik neem warme soep mee.

Romige courgette soep en Italiaanse broodjes met salami en tomaat.
Ik zie me nu al blij zijn bij het picknickbankje.

En als ik dan weer thuis ben een quiche Lorraine en ‘Heel Holland Bakt’.
Ja, ik houd van deze zondag.

Laat een reactie achter

Gedicht #73

…………………………………………………………………..
………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………….

……………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………

………………………………………………………………
………………………………………………………….

Stilte,
dat is ook weleens een keertje fijn.

Laat een reactie achter

Gedicht #72

Het rijp heeft de velden wit gekleurd,
op het water ligt een laagje ijs.

Vannacht moeten de sterren naar ons gekeken hebben
en vandaag zie ik de zon.

Zo vind ik de winter fijn.
Een nostalgisch winter tafereel op een schilderij komt 
bij me bovendrijven.

Iedereen op het ijs
en gelijk reis ik terug naar de schaatsavonturen van mijn jeugd.

Het gekraak van het ijs dat als een melodie door het ijs beweegt,
het bruine riet dat goud kleurt door de lage winterzon.

De molens in de polders en het gevoel van zweven over het ijs.
De koude lucht die ik inadem en de warme gloed in mijn buik
van fijne gevoelens en van erwtensoep.

Wonderlijk zijn herinneringen,
ik voel die warme gloed nu weer.

Laat een reactie achter

Gedicht #71

Zo sprankelend als de wereld gister voelde,
zo ver voelt hij vandaag.

Iets zit me dwars en dat blokkeert de hele boel.
Te veel gedachte ruimte naar iets wat die aandacht niet verdient.

Het ligt niet in mijn handen dus waarom zou ik het proberen vast te grijpen?Het lot zal uiteindelijk bepalen dus waarom laat ik het niet los?

Mijn redenatie vertelt me dat te doen,
mijn borst laat me anders voelen.

Alsof hij met mijn buik tegen me samenspant
en mijn ‘zijn’ naar binnen trekt.

Tjsa, soms heb je van die dagen.
Ze gaan ook wel weer over.
Dat is dan wel weer een troost.

Nu maar naar de yoga,
dat helpt vast.

Laat een reactie achter

Gedicht #70

Vannacht op trollen gejaagd,
Geen één gevangen.

Ik vraag me af of ze wel echt bestaan.
De volgende zin vraagt om een beetje kleurenpracht.

Ik ga voor de groene cactus die roze bloeit in de zee
van gele zandkorrels.

Nou, het doet me weinig.

Misschien moet ik weer naar bed en wachten tot het avond is.
Dan pizza bestellen en keihard op mijn trommel slaan.

Met een pauw die dan de zang verzorgd.
Ah kijk, daar is mijn kleurenpracht.

Gevonden!

Laat een reactie achter

Gedicht #69

Zomaar ben ik naast de fruitmand gaan liggen,
gewoon om te weten hoe het was.

Het stelde niet veel voor.
Daarna ben ik naar het voetbalveld gegaan
om wat mensen aan te moedigen die ik niet kende.

Toen ik honger kreeg fietste ik naar de warme bakker
in de stad. Ik bestelde een moorkop en heb uiteindelijk
alleen de slagroom eruit gelepeld.

Plots werd ik overvallen door een brandweerwagen die
voorbij reed met zijn sirenes aan.

Wat een dag.

Laat een reactie achter

Gedicht #68

Te gek, de koffie is nog niet op.
Straks nog even mijn fietsband oppompen
en ik ben klaar om te gaan.

Een lange tocht naar Hoek van Holland
maar ik wil zien waar Nederland eindigt.

Ik wil de zilte zeelucht ruiken
en kijken naar de vissers op de pier.

Daarna stop ik bij de viskraam voor een haring met uitjes.
Ze zijn niet in het seizoen maar ach…

Shit, mijn fiets is gestolen.

Nou ja, dan maar een glas appelsap
en de andere helft van mijn Snickers.


Laat een reactie achter

Gedicht #67

Er ligt een zaligheid in onvermogen.
Je mag loslaten en vanaf de bank met je voeten
op tafel het allemaal aanschouwen.

Of je gaat wat anders doen.

Vanuit het raam hoor ik het gezoem van bijen.
Het is lente en de zon schijnt.

Ik heb zin om naar de appelboomgaard te gaan
om naar de bloesem te kijken
en het leven nog even extra te voelen.

Ik neem een broodje camembert mee
en een beker melk.

Wie weet rol ik ook nog even in het zachte gras.

Laat een reactie achter

Gedicht #66

Je bent er!

Als een zachte bloesem die in alle rust
haar zoete geur verspreidt.

Als ik mijn ogen sluit kan ik je voelen,
met mijn fantasie kan ik je ruiken.

Ik heb je gemist,
ook al heb ik je misschien nog nooit ontmoet.

Je bent nu vrij en je krijgt de ruimte,
het avontuur mag echt beginnen.

Een volgende fase.
De mix van Neverland en Moeder Aarde.

Tijd om te spelen met mijn dromen.

Laat een reactie achter