Het oog keek me aan,
zelfs in het donker straalde het.
De steeg was groot genoeg voor hij en ik.
Een weg heen en een weg terug.
Lang stonden we daar samen in de stilte,
kijkend naar elkaars gelaat.
Zonder iets te zeggen liepen we toen verder,
naar het geroezemoes van de stad.
Later leek het alsof er niets gebeurd was.
Misschien was dat ook wel zo.
Maar voor heel even leek het heel speciaal.
Laat als eerste een reactie achter