Verder naar bericht

Gedicht #327

Ik zat op een wolk,
in de toekomst van mijn eigen zijn.

Dichtbij, verbonden, verweven met de tijd
en alles om mij heen.

Geen poespas maar de ruimte,
die nu driedubbel is in mij,
vergeleken met wat het voorheen
ooit was geweest.

In de ontspanning komt een fijn gevoel naar boven.
Zacht, vol, rustig en leuk.

Een leuk gevoel dat constant aanwezig is
en ook veel meer leuk vind dan voorheen.

Ik geniet,
ik geniet van deze zachte dagen en nu ik dit zo voel,
wil ik daar wel meer van.

Hmmmmmm……

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *