Als kleine sneeuwvlokjes verschijnen zinnen uit de mist.
Wat in de nacht vergeten is, kan overdag opnieuw bestaan.
Geduldig wacht ik tot het goed voelt en als dat zo is,
laat ik je worden wat je eigenlijk al was.
Het begint met één zin en in onwetendheid schrijf ik verder.
Met het open vertrouwen dat je mijn hand vind,
hem zal leiden en je via de ruimte van mijn ‘zijn’
voor me verschijnt op dit papier.
Van mij mag je er zijn
en je bent altijd mooi zoals je bent.
Wees maar vrij in deze wereld.
Laat als eerste een reactie achter