Er ligt een zaligheid in onvermogen.
Je mag loslaten en vanaf de bank met je voeten
op tafel het allemaal aanschouwen.
Of je gaat wat anders doen.
Vanuit het raam hoor ik het gezoem van bijen.
Het is lente en de zon schijnt.
Ik heb zin om naar de appelboomgaard te gaan
om naar de bloesem te kijken
en het leven nog even extra te voelen.
Ik neem een broodje camembert mee
en een beker melk.
Wie weet rol ik ook nog even in het zachte gras.
Laat als eerste een reactie achter