Gedicht #293

Ik hoor je in de stilte,
het kloppen van je hart.

Ik weet dat je er bent,
ookal zie ik je soms niet.

Het duister verbloemd soms,
waardoor het lijkt of alles goed is.

Maar als ik dan echt goed luister,
hoor ik een schreeuw.

Als de achtergrondruis in het universum,
zo oud dat ik eraan gewend ben geraakt
en de schreeuw niet meer hoor.

Alleen als ik luister, alleen als ik kijk, als ik voel,
dan staat er een klein blond jongetje voor me.
Dat gezien wil worden, aangemoedigd en warme liefde wil.

Kom maar in mijn armen lieverd.
Je doet het goed. Dat heb je altijd al gedaan
en dat zal je altijd blijven doen.
Ik houd van jou.