Toen je er nog was, had ik je niet gezien
en soms ben ik bang dat het te laat is.
Een vergoeding voor het leven
krijg je nooit terug.
Je maakt de keuze,
steeds weer opnieuw.
Bewust, onbewust.
Een ademhaling van onwetendheid
en denken te weten.
Rustig sprokkel ik nu wat takjes bij elkaar,
om langzaam het vuurtje weer op te stoken.
Dan ga ik doen wat ik eigenlijk al lang weet
en waar ik in de spiegel van de eerlijkheid
ook altijd bang voor was.
Een droom en een angst.
Mijn uitdaging.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter